Młodość

Zofia Kossak-Szczucka urodziła się 8 sierpnia 1889 roku w Kośminie na Lubelszczyźnie; nie jest to jednak do końca potwierdzone, ponieważ według innych źródeł przyszła na świat 10 sierpnia. Była córką Tadeusza Kossaka, brata bliźniaka znanego malarza Wojciecha Kossaka. Kształciła się już od najmłodszych lat pod okiem guwernantek w domu rodzinnym. W 1906 r. sama podjęła pracę nauczycielki w stolicy. Zgodnie z tradycją rodzinną w latach 1912-13 studiowała malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a potem rysunek w École des Beaux – Arts w Genewie. 

Twórczość

W 1917 roku wraz z pierwszym mężem Stefanem Szczuckim przeżyła na Wołyniu okres krwawych wystąpień chłopskich oraz najazd bolszewicki. Wspomnienia, które spisała z tego czasu i wydała w 1922 roku pod tytułem "Pożoga", stanowią jej właściwy debiut literacki. Najważniejszą dziedzinę twórczości Kossak-Szczuckiej stanowi proza historyczna, zapoczątkowana powieścią "Beatum scelus" (1924) - dotyczącą historii wykradzenia obrazu Matki Bożej z kaplicy w Rzymie przez Mikołaja Sapiehę. Inny nurt prozy Kossak-Szczuckiej dotyczy dziejów i specyfiki Śląska, który był jej szczególnie bliski. W powieściach takich jak "Legnickie pole" (1930) i opowiadaniach np. "Nieznany kraj" (1932) opisywała polskie wątki historii tego regionu. Najbardziej znanym dziełem Kossak-Szczuckiej pozostaje jednak tłumaczony na wiele języków cykl powieściowy "Krzyżowcy".

Życie prywatne

W 1915 roku wyszła za Stefana Szczuckiego i zamieszkała razem z mężem w Nowosielicy na Wołyniu. Rok po ślubie ze Szczuckim, urodził się najstarszy syn – Juliusz, natomiast w 1917 roku na świat przyszedł ich drugi syn – Tadeusz. W roku 1919 Zofia przeprowadziła się, wraz z dziećmi, do majątku w Brodach, nad którym jej mąż sprawował wówczas nadzór, a następne lata spędziła wśród znajomych i rodziny we Lwowie, Krakowie i Korytnikach. W roku 1921 we Lwowie zmarł jej pierwszy mąż, co skłoniło ją do podjęcia decyzji o przeniesieniu się do Górek Wielkich – nowego domu rodzinnego, gdzie osiedli jej rodzice. 14 kwietnia 1925 roku odbył się kolejny ślub Zofii – wyszła za mąż za oficera Wojska Polskiego i historyka, Zygmunta Szatkowskiego. Rok później na świat przyszedł ich syn, Witold Szatkowski. Niestety, w tym samym roku zmarł na zapalenie opon mózgowych jej dziesięcioletni syn – Julek. W 1928 roku urodziła się pierwsza i jedyna córka Zofii – Anna. W 1939 roku Zofia Kossak-Szczucka przeniosła się z Górek Wielkich do Warszawy, gdzie zaangażowała się w działalność konspiracyjną i charytatywną. Zmarła 9 kwietnia 1968 roku w Bielsku-Białej, natomiast pochowana została na parafialnym cmentarzu w Górkach Wielkich obok ojca – Tadeusza Kossaka i syna – Juliusza Szczuckiego.

Bibliografia: 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_Kossak

https://dzieje.pl/postacie/zofia-kossak-szczucka-1889-1968

http://zofiakossak.bbzhr.pl/biografia/